parkrun is mijn veilige omgeving

Izzy heeft angsten en vindt het vaak eng en moeilijk om alleen op pad te gaan. Ze is sinds 2014 een parkrunner en haar lokale parkrun biedt haar een veilige plek waar ze zich op haar gemak voelt en niet wordt beoordeeld.

 

Mijn eerste parkrun was in 2014. Mijn moeder was al een paar keer geweest en ze overtuigde de rest van ons gezin om het ook eens te proberen, ze wist dat het heel goed voor ons zou zijn.

 

Ik herinner me dat ik iedereen bij die eerste parkrun zo vriendelijk en gastvrij vond. Ik had geen idee waar ik aan begon, het was het begin van een enorme obsessie voor hardlopen.

 

Ik begon met halve rondjes tot ik een volledige 5k kon rennen. Tegenwoordig loopt onze hele familie mee, zelfs mijn oma!

 

 

Ik ben zo blij dat ik mee ben gegaan en parkrun heb geprobeerd, het heeft echt een enorme impact op mijn leven. Niet alleen mijn fysieke gezondheid is erop vooruit gegaan, maar ook het gevoel van een gemeenschap en familie te hebben die er altijd zijn.

 

Ik hou van het gevoel dat ik krijg van deelname aan parkrun en van hardlopen. Ik heb er nooit spijt van. Ik zeg altijd tegen mijn moeder na een parkloop: “Ik ben zo blij dat ik gelopen heb”.

 

Van jongs af aan heb ik me altijd angstig gevoeld, maar nu ik 16 ben is het de laatste jaren veel erger geworden. Soms wilde ik niet naar de parkrun, omdat mijn ouders er die week niet bij konden zijn en ik hen aan mijn zijde nodig had, ook al ken ik zoveel mensen op ons thuis-evenement. Het was gewoon zo moeilijk en ik miste veel parkruns waar ik naartoe had kunnen gaan.

 

Soms heeft angst echt invloed op mijn dag. Het kan eng zijn om naar buiten te gaan, omdat ik nooit weet wat er kan gebeuren. Vooral school kan een probleem zijn.

 

Een paar weken geleden verraste ik mijn ouders, die weg waren, door op te staan en alleen naar parkrun te gaan. Ze dachten niet dat ik dat op dit moment aankon en ze waren dolblij toen ze mijn nieuws hoorden.

 

 

Voor mij voelt parkrun als een veilige omgeving, omdat ik me geen zorgen hoef te maken dat ik word beoordeeld, want iedereen is er om dezelfde redenen, om aan zichzelf te werken en anderen te ontmoeten. Niemand hoeft zich zorgen te maken over wat anderen van hen denken, of ze te langzaam gaan of in de weg lopen, want iedereen heeft het recht er te zijn.

 

Ik hou van het gevoel om de 5k te voltooien en ik hou ook van het gevoel om parkrun te helpen als vrijwilliger. Ik wil echt zoveel mogelijk vrijwilligerswerk doen en zoveel mogelijk functies vervullen. Ik heb zelfs geprobeerd om Run Director te zijn! Het was in vijf minuten voorbij, maar ik vond het erg leuk om het kernteam te helpen het evenement mogelijk te maken. Dankzij het vrijwilligerswerk heb ik iedereen leren kennen en velen van hen zijn vrienden geworden.

 

 

Als gezin gaan we meestal naar onze eigen parkrun, maar onlangs hebben we ook enkele andere lokale parkruns bezocht, wat een geweldige ervaring was. Mijn vader en moeder zijn volledig geobsedeerd door parkrun en zelfs mijn zus heeft 100 parkruns gelopen!

 

Ik wil graag mijn 250ste mijlpaal halen en dan op naar misschien 500, en natuurlijk ook mijn mijlpalen als vrijwilliger.

 

Ik wil blijven parklopen en anderen aanmoedigen om parkrun ook eens te proberen. Het duurt misschien nog een tijdje, maar mijn kinderen zullen het zeker doen!

 

Izzy

 

#loveparkrun