Jeannette Liebig was een fervent parkrunner. Ze liep elke zaterdagochtend totdat er afgelopen zomer borstkanker bij haar werd geconstateerd. Pas in de weken en maanden daarna besefte ze hoe belangrijk de parkrungemeenschap voor haar leven was.
Lichaamsbeweging is altijd belangrijk voor me geweest. Mijn man, Alex, stopte jaren geleden met roken en begon met hardlopen, dus ik ging op een gegeven moment gewoon mee en had er plezier in.
Ik heb vroeger ook gerookt, maar ben gestopt na mijn eerste halve marathon. Vroeger liep ik altijd achter Alex, maar dat is helemaal niet erg!
We werden lid van de plaatselijke hardloopclub waar ik ook mijn hardlooppartner, Hans-Jürgen, ontmoette. Het was ook Hans-Jürgen die Neckarau parkrun in Mannheim ontdekte via een krantenartikel.
We deden een keer mee en zijn sindsdien vaste deelnemers! Het is zo’n geweldige gemeenschap en ik bezoek ook af en toe Speyer Leinpfad parkrun en Oberwald parkrun in Karlsruhe.
Toen ik de diagnose borstkanker kreeg, nam ik aanvankelijk maar een paar mensen in vertrouwen. Ik dacht: “Laten we eerst maar eens zien wat er komt.”
Het klinkt misschien vreemd, maar het ergste voor mij in het begin was de angst dat mijn haar zou uitvallen. Toen ik uiteindelijk mijn haar verloor door de kankertherapie, werd het voor iedereen zichtbaar.
Maar wat me door mijn tijd met chemotherapie heen hielp, was parkrunning, wat ondertussen parkwandelen werd.
Ik wilde geen meewarige blikken of beteuterde gezichten zien, maar dat pakte anders uit. Ik voelde me meteen geaccepteerd en de parkrungemeenschap was zo positief, motiverend en een grote troost. Ik voelde me gesteund door zoveel mensen en iedereen accepteerde me zoals ik was.
Ik probeerde vooruit te kijken en bleef zo lang mogelijk lopen. Toen mijn therapie vorderde, ging ik langzamer lopen, maar ik was nog steeds bijna elke zaterdag bij parkrun.
Het was in het begin moeilijk voor me om het steeds rustiger aan te doen, maar ik denk dat het goed is dat ik mijn lichaam in beweging heb gehouden ondanks de ziekte.
Ik heb tijdens parkrun met zoveel lieve, goedbedoelende mensen gesproken en velen hebben me onderweg begeleid. Mijn man Alex en hardlooppartner Hans-Jürgen hebben echt naar me omgekeken en me altijd aangemoedigd om door te gaan.
Iedereen bij parkrun heeft zoveel bijgedragen aan mijn herstel en me door de chemotherapie heen geholpen, bedankt!
Jeannette
#loveparkrun
Welkom bij het wekelijkse fotorondje. Deze week hadden we een recordaantal evenementen (18) en een recordaantal vrijwilligers (172) om dit allemaal mogelijk te maken. Weer een recordweek dus! Bekijk hier een selectie van de foto’s Feest in Almere ter gelegenheid van het éénjarig jubileum van Beatrixpark parkrun! Felicitaties voor Claire…
Johan Neve vindt het, als snelle loper in de Masters-categorie, leuk om op topniveau te strijden met atleten van over de hele wereld. Maar als hij niet aan het trainen is kun je hem op de fiets vinden, waar hij lokale lopers die hij tegenkomt aanmoedigt om mee naar parkrun te komen! Lees hier…
