parkrun was een vorm van therapie

Joanna Dudziak woont in Londen en is run director op twee locaties – Gunnersbury parkrun en Acton junior parkrun. Toen ze naar de stad verhuisde bood deelname aan parkrun Joanna de kans om haar nieuwe omgeving te leren kennen en samen met haar visueel gehandicapte vriend te genieten van verschillende parkrunlocaties.

Joanna schrijft over hoe parkrun haar heeft geholpen zelfvertrouwen op te bouwen. Ze heeft zelfs een speciaal evenement georganiseerd voor twaalf blinde en slechtziende mensen.

In april 2018 kwam ik voor het eerst in aanraking met parkrun. Ik was op vakantie in Polen, in mijn geboortestad Chrzanów. Een vriend haalde me over om mee te doen en hielp met inschrijven. We hebben mijn barcode uitgeprint en gelamineerd – ik heb hem nog steeds! Het was een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen, maar ik ging pas een jaar later regelmatig naar parkrun nadat ik naar Londen verhuisde.

Na mijn aankomst in Londen zag ik parkrun als een manier om de buurt te leren kennen en nieuwe mensen te ontmoeten. Gunnersbury was mijn plaatselijke parkrun en het was zo handig, minder dan 20 minuten van mijn huis.

Lange tijd wist ik niet wat ik wilde doen in het leven. parkrun gaf me geweldige ontwikkelingsmogelijkheden en stelde me in staat om deel uit te maken van mijn buurt. Het heeft me het gevoel gegeven dat ik erbij hoor.

Alleen wonen is moeilijk en brengt veel uitdagingen met zich mee – eenzaamheid is er één van. Verhuizen naar een ander land waar je bijna niemand kent is lastig, maar elke week naar parkrun gaan heeft me de kans gegeven om interessante mensen te ontmoeten. Ze zijn een soort van steungroep geworden.

Ik werk ook voor Achilles International, een organisatie die mensen met een handicap wil aanmoedigen om deel te nemen aan openbare sportevenementen. Ik heb de eer om als gediplomeerd gids met blinde en slechtziende mensen te werken.

Wanneer we maar kunnen bezoeken mijn visueel gehandicapte vriend en ik steeds andere parkrunlocaties en probeer ik mensen met gevarieerde handicaps aan te moedigen om ook te gaan.

In 2020 waren parkruns wereldwijd opgeschort vanwege de COVID-19 pandemie. Kort na de heropening waren vrijwilligers moeilijk te vinden, dus begon ik bijeenkomsten te organiseren in Gunnersbury. We probeerden ervoor te zorgen dat parkruns zo snel mogelijk weer normaal konden plaatsvinden zodat deelnemers van de voordelen van parkrun konden blijven genieten.

Toen ik voor het eerst de rol van run director op me nam had ik mijn twijfels. Ik had weinig zelfvertrouwen en was bang dat ik de verantwoordelijkheid van het coördineren van een van de grootste parkruns in Londen niet aan zou kunnen.

Sindsdien is mijn zelfvertrouwen gegroeid en als run director krijg ik de kans om met mensen van verschillende achtergronden te werken en kan ik mijn sociale en communicatieve vaardigheden voortdurend ontwikkelen. Wat is daar nou niet leuk aan?

Als je twijfelt over vrijwilligerswerk, is het handig om contact op te nemen met iemand die dit al heeft gedaan. Er zijn veel functies en er is voor elk wat wils.

Ik ga elke week naar parkrun en zelfs als mijn plaatselijke parkrun niet doorgaat, probeer ik altijd andere nabijgelegen locaties en teams te helpen.

Onlangs hielp ik bij de organisatie van een speciaal evenement bij Bushy parkrun in Londen. Tijdens dit evenement legden twaalf blinde en slechtziende mensen het parcours af met steun van hun begeleiders. Het was geweldig om de inclusiviteit van parkrun in actie te zien en ik was trots om hiervan deel uit te maken!

parkrun laat me elke week zien dat er een gemeenschap is van mensen die de wereld een betere plaats willen maken, en daar ook aan werken. Voor mij persoonlijk is vrijwilligerswerk bij parkrun een geweldige manier om je plaatselijke gemeenschap te helpen.

Toen mijn moeder overleed tijdens de pandemie kreeg ik zoveel steun, en ook toen ik herstellende was van een levensreddende operatie. Toen ik het gevoel had dat mijn wereld volledig was ingestort, was parkrun het enige constante in mijn leven. Het is een plek die er elke week voor me was. Vrijwilligerswerk bij parkrun was een vorm van therapie en revalidatie voor mij.
 

Mijn toekomstige parkrunplannen zijn om het avontuur voort te zetten. Ik ben van plan om me nog heel lang aan parkrun te verbinden, dus we zullen zien waar dit pad me nog meer heen zal leiden!

Joanna Dudziak

#loveparkrun