Hoe ik gezonder werd met de hulp van parkrun

Graag stel ik mezelf voor: ik ben Alexandrea Smit en sinds een jaar bij parkrun betrokken.
 
3 jaar geleden midden in Corona was ik nog niet op de hoogte van parkrun, wel was ik begonnen aan mijn overgewicht te werken. Ik had ook allerlei andere gezondheidsproblemen en baalde van mezelf toen ik mijn zoon vroeg iets voor me te pakken op twee meter afstand omdat ik te moe was om van de bank af te komen.
 

 
Ik begon met minder koolhydraten te eten, alleen op zaterdag hoefde ik van mezelf niet op te letten. Ook begon ik met elke dag te wandelen: eerst alleen een blokje om in de buurt, vervolgens een wandeling van een kilometer en zo telkens wat verder. En met elke dag bedoel ik ook echt élke dag, ook met regen of storm, om te voorkomen dat ik op de bank bleef hangen.
 
Ik zocht ook vrijwilligerswerk, voornamelijk bij hardloopevenementen in de buurt. Na twee jaar zat ik rond de 100 kilo en dat was prima. En in 2022 kwam parkrun op mijn pad. Dave Adriaansen die ik kende van hardloopevenementen en via mijn ex echtgenoot, vertelde mij dat hij enthousiast was over parkrun en dat het niet alleen voor hardlopers was maar ook voor wandelaars en, heel belangrijk, het was voor elk niveau én gratis.
 

 
Dave wist ook dat ik ervan houd op de achtergrond alles te regelen dus ging ik ook aan de slag om te kijken wat de gemeente Almere voor ons kon doen om parkrun in Almere te starten.
 
Mijn eerste parkrun was Amsterdamse Bos parkrun waar ik barcodescanner was, ik vond het geweldig. Enthousiaste vrijwilligers, leuke deelnemers en ook nog eens napraten.
 
Dave was ondertussen bezig via de parkrun-organisatie parkrun in Almere goedgekeurd te krijgen. Dat lukte en op 3 september 2022 hadden we een testrun. En ik bleef enthousiast.
 
Feitelijk was ik de hele week bezig met parkrun: op sociale media en om mensen te enthousiasmeren als ik hier in de buurt rond wandelde. Ik heb wel geleerd dat je hardlopers niet tijdens het hardlopen moet enthousiasmeren! Niet handig.
 
Op 17 september was het eerste officiële evenement en dat was voor Dave, mij en alle vrijwilligers een heel spannend moment: komen er wel mensen, zal alles goed gaan? Ik was tijdwaarnemer samen met Ron van Sonsbeek parkrun.
 
Ik heb maar één keer zelf gelopen als sluitloper en tot nu toe heb ik nog steeds de langzaamste tijd op mijn naam staan. Dat kwam doordat ik met mede-sluitloper Geesje alleen maar mensen liep aan te spreken om ze enthousiast te maken voor parkrun.
 
parkrun heeft mij al heel veel lol gebracht en ik heb al heel veel leuke mensen ontmoet.
 
Ook is mijn gewicht nu gezakt naar 88 kilo, dus in totaal ben ik bijna 70 kilo afgevallen. Mijn gewicht is stabiel, ook een van de voordelen van op zaterdag meedoen aan de organisatie van parkrun.
 

 
Voor mij is elke week een feestje. En elke week hoop ik op veel hardlopers maar ook op veel wandelaars. Dave is van het hardlopen en ik van het wandelen. Ook houd ik ervan om van feestdagen een feestje te maken, zo was ik al paashaas, kerstman en kwam ik in het rood gekleed op Valentijnsdag.
 
Het allerleukste van dit jaar vond ik ons speciale evenement op tweede pinksterdag. Normaal hebben we gemiddeld 30 tot 40 mensen maar nu kwamen er maar liefst 185, waarvan meer dan 100 uit Engeland. Ik heb toen echt mijn ogen uitgekeken, zoveel mensen waarvan de meesten ook nog eens meegingen na afloop om bij te praten. Het viel me ook op dat de sfeer onder de Nederlandse en Engelse parkrunners net iets anders is, maar in Nederland moet parkrun nog groeien en bekender worden.
 
Ik probeer, waar ik ook kom, mensen bekend te maken met parkrun en ik ga ook naar netwerkbijeenkomsten die met sport of gezondheid te maken hebben. Ik denk altijd al komt maar één van die mensen naar parkrun dan is dat al een mooi resultaat.
 
Ik hoop dat parkrun in Nederland een grote landelijke bekendheid krijgt en dat mensen het heel gewoon vinden om met een parkrun te starten op zaterdagochtend en fris worden na een lange werkweek.
 

 
Alexandrea Smit
A7632972
Beatrixpark parkrun