(nie)parkrun wśród chmur

Odkąd uruchomiono (nie)parkrun, wielu uczestników w kreatywny sposób znajduje najszybszą możliwą trasę na 5 km, szukając punktu startowego na szczycie wzgórza i schodząc w dół na czas biegu.

Norweg Martin Callanan – parkruner oraz koordynator najbardziej wysuniętego na północ parkrun świata, Festningen parkrun w Trondheim – zrobił coś zupełnie przeciwnego – jego ostatni (nie)parkrun obejmował wspinaczkę na najwyższą górę Norwegii, Galdhøpiggan!

Wraz ze swoim partnerem Tale Baadsvikiem (również jednym z członków zespołu założycielskiego Festningen parkrun) oraz trzema synami, Martin pokonał długą wspinaczkę na szczyt góry 2469m. Warunki były dobre na niższych wysokościach, ale pogoda pogorszyła się, gdy grupa wspinała się przez chmury do pokrytych śniegiem górnych szczytów góry.

Na szczęście w pobliżu szczytu znajduje się górska chata, więc Martin był w stanie pokazać swoją morelową koszulkę, aby zrobić zdjęcie dla potomności!

Całkowity dystans wyniósł nieco ponad 6 km, ale Martin zarejestrował czas, jaki zajęło ostatnie 5 km, 4:02:25. Jedynym problemem było to, że system tego nie zaakceptował! Centrala parkrun ustaliła maksymalny czas 2:59:59 dla (nie) parkrunów, nie spodziewając się, że kiedykolwiek zostaną zarejestrowane czasy przekraczające 4 godziny.

Od początku zamknięcia główny zespół parkrun Festningen jest w ciągłym kontakcie i cierpliwie czeka na powrót parkrun. (nie)parkrun dał im kolejny powód, by wyjść i być aktywnym, a dla Martina, by wspólnie z rodziną robić coś przyjemnego.
„Wygląda na to, że (nie)parkrun powoli się przyjmuje” – mówi Martin. „A ludzie parkrun są bardzo kreatywni, więc myślę, że w miarę upływu czasu zobaczymy wiele fajnych tras”.

Trudno będzie przebić trasę Martina, a może ktoś inny już to zrobił?