Jurajskie spotkanie, czyli parkrun Lubin

Kiedy pewnego piątkowego popołudnia na wyświetlaczu mojego telefonu pojawiła się wiadomość z pytaniem “Jedziemy na parkrun Lubin?”, moja odpowiedź nie mogła być inna niż “tak!”. Nie zdawałam sobie jednak wtedy jeszcze sprawy jak niecodzienną lokalizację zamierzamy odwiedzić. 

Standardowo przed każdą wizytą w nowej lokalizacji sprawdzam na stronie przebieg trasy. Zazwyczaj znajduje się tam mapka, informacja o ilości okrążeń i krótki opis. Jakie było moje zdziwienie, gdy przeczytałam opis trasy parkrun Lubin, który brzmi: “Start odbywa się w pobliżu wejścia wzdłuż ścieżki. Następnie skręcamy w prawo przy kentrozaurze. Dobiegamy do ścieżki asfaltowej, aby przy diplodoku skręcić w prawo.” No cóż, zdecydowanie zapowiadała się niezła, jurajska zabawa!

Do Parku Wrocławskiego w Lubinie, gdzie odbywa się parkrun, po nieprzyzwoicie wczesnej pobudce i przejechaniu blisko 150km, dojechaliśmy z 15-minutowym zapasem czasu. Mogliśmy więc ze spokojem przywitać się z innymi uczestnikami i wolontariuszami organizującymi to okrągłe, 300. spotkanie parkrun Lubin. Przy okazji nauczyliśmy się poprawnej odmiany nazwy miasta, która początkowo stanowiła dla nas pewien problem (Lubin odmieniamy tak, jak Lublin, a więc “w Lubinie”, a nie “w Lubiniu”, jak początkowo myśleliśmy). 

Po krótkim powitaniu i opisie trasy, ruszyliśmy w stronę startu. Czekały nas 4 okrążenia, co nie napawało mnie optymizmem – nie lubię biegać kółek. Wtedy jeszcze nie wiedziałam jak ciekawa i urozmaicona jest ta trasa! Gdy po chwili biegu moim oczom ukazał się ogromny dinozaur, a potem drugi i kolejny, przestałam myśleć o ilości okrążeń, tylko biegłam i z zachwytem rozglądałam się dookoła. W pewnym momencie przebiegaliśmy nawet pod skrzydłami jednego z dinozaurów, co sprawiło, że Lubin od razu zajął wysokie miejsce na mojej prywatnej liście najciekawszych lokalizacji parkrun, jakie dotychczas odwiedziłam. Ale to nie wszystko! Oprócz dinozaurów na trasie towarzyszyły nam również inne zwierzęta, ponieważ w Parku Wrocławskim mieści się Ogród Zoologiczny. Widzieliśmy więc alpaki, owce, kozy, krowy, osły oraz dostojnie przechadzające się po ścieżkach pawie. Tak się bałam tych czterech okrążeń, a ostatecznie cieszyłam się, że mogę ze spokojem poprzyglądać się tym zwierzętom – i to aż cztery razy!

Podczas biegu szczególnie zwróciłam uwagę na perfekcyjne oznaczenie trasy – wszędzie były namalowane żółte strzałki wskazujące prawidłowy przebieg trasy, w kilku miejscach widać też było logo parkrun – po prostu nie dało się zgubić! Fajne było też to, że spora część osób nie biegła, tylko maszerowała – czy to z kijkami, czy po prostu spacerowała. Super, że coraz więcej osób przekonuje się, że nie trzeba biec na parkrun, można przyjść z koleżanką/kolegą i po prostu sobie poplotkować w czasie spaceru.

Na metę dotarłam pod wrażeniem różnorodności i atrakcyjności trasy.

Był uśmiech od samego rana? Tak!

Było tradycyjne zdjęcie w ramce? Oczywiście!

A zatem wizytę na parkrun Lubin można uznać za kompletną!

Ania Ziombek

Fot. Ania Ziombek, Adrian Diego Stan, parkrun Lubin