Być sobą

parkrun dokłada wszelkich starań, aby nasze spotkania były jak najbardziej dostępne dla jak największej liczby osób, w tym również pokonując przeszkody utrudniające rejestrację. W rezultacie, po długich konsultacjach, w 2020 roku uwzględniliśmy w pytaniu o płeć w naszym formularzu rejestracyjnym dodatkowe odpowiedzi: „inną tożsamość płciową” i „wolę nie mówić”.

Korzystając z tych opcji, zarejestrowało się u nas ponad 16 000 osób, w tym Ada Macey. Ada wyjaśnia, dlaczego tak ważne jest, aby osoby transpłciowe angażowały się w aktywność fizyczną i łączyły się ze swoją społecznością oraz dlaczego włączenie niebinarnych opcji płci do naszego formularza rejestracyjnego było znaczącym krokiem w kierunku większej integracji.

Kiedy zaczęłam przychodzić na parkrun, nie ujawniłam się jako osoba transpłciowa i wciąż zmagałam się z wieloma wewnętrznymi rozterkami. „Dysforia” to właściwe określenie, ale wtedy go nie znałam. Po prostu czułam się trochę bardziej „równa”, kiedy byłam aktywna, sprawna i czułam, że jestem w kontakcie z moim ciałem. Dla wielu osób transpłciowych jest to coś, co często ciężko osiągnąć. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​społeczność parkrun jest naprawdę otwarta i akceptująca innych. Spotkania parkrun nieświadomie odpowiedziały na wiele moich potrzeb i były idealne, żeby oczyścić moją głowę.

Osoba transpłciowa w najszerszym znaczeniu to osoba, która nie identyfikuje się w pełni z płcią, którą została jej przypisana przy narodzinach. Twój akt urodzenia określa, że jesteś chłopcem lub dziewczynką, ale pewnego dnia w swoim życiu dochodzisz do momentu, gdy czujesz, że coś jest nie w porządku. Że to nie jesteś ty.

Kiedy po raz pierwszy zaczęłam przychodzić na parkrun, byłam bardzo zmotywowana moimi wynikami. Ale kiedy zaczęłam brać hormony i poziom testosteronu w moim ciele obniżył się, moje wyniki sportowe nie były już takie, jak kiedyś. Naprawdę walczyłam, bo wiedziałam, że moje ciało może robić niesamowite rzeczy, a mierzyłam to właśnie poprzez uzyskane rezultaty.
Tranzycja była dla mnie najważniejszą częścią całego procesu. Jednak wkrótce zdałam sobie sprawę, że przemiana społeczna i po prostu możliwość bycia sobą i bycia akceptowaną miała na mnie znacznie większy wpływ. Dostaję gęsiej skórki, mówiąc o tym.

Zaczęłam wtedy dużo częściej udzielać się w społeczności parkrun, niezależnie od tego, czy byłam przewodnikiem dla osób niedowidzących czy osobą zamykającą stawkę. To było coś, co sprawiło, że zaczęłam działać i byłam aktywna bez ciągłego martwienia się o swoje rezultaty. Kiedy teraz o tym mówię, brzmi to łatwo, ale to była mentalna podróż trwająca wiele lat.

Decyzja parkrun o rozwinięciu formularza rejestracyjnego w celu dostrzegania osób, które nie identyfikują się jako mężczyźni/kobiety, była naprawdę ważnym krokiem dla całej społeczności. Jestem bardzo zadowolona i wdzięczna, że mogłam uczestniczyć w tej dyskusji, ponieważ wszyscy czują się teraz dostrzeżeni.

Myślę, że to bardzo ważne, aby osoby, które chcą ujawnić się jako nienależące do binarnego świata mężczyzn i kobiet, miały taką możliwość. Wszelkie sytuacje, gdy osoby transpłciowe mają okazję, by zaangażować się w sport i aktywność fizyczną czy nawiązać kontakt ze społecznością, są niezwykle ważne. Niezależnie od tego, czy chodzi o możliwość rejestracji i właściwej identyfikacji w formularzu, możliwość zaangażowania się w społeczność, czy pójścia na spacer lub biegania. Tak bardzo liczy się normalizacja.

Kiedy mówisz o osobach trans, dużo mówi się o zaimkach. W moim przypadku moje zaimki to ona/jej. Nie musisz ich rozumieć, nie musisz nawet być w nich perfekcyjny/-a. Po prostu spróbuj, a zmienisz czyjeś życie.

Na tym świecie nie ma nic lepszego niż możliwość bycia sobą.

 
Ada Macey

Kliknij tutaj, aby obejrzeć krótki film o uczestnictwie Ady na parkrun.