1000 spotkań parkrun!

Zastanawialiście się kiedyś, kto dotychczas ukończył najwięcej spotkań parkrun lub kto ma na koncie najwięcej wolontariatów? Przed Wami Darren Wood i Nicki Clark! Niektórzy zapewne będą zaskoczeni, gdy dowiedzą się, że Darrena i Nicki nie było na pierwszym spotkaniu parkrun w 2004 roku. Ale odkąd poznali parkrun, nigdy już się z nim nie rozstali. Oto dlaczego.

Darren Wood:

Nie byłem na pierwszym w historii spotkaniu parkrun, ale dotarłem już na drugie. Teraz, 18 lat później, mam na koncie 826 spotkań parkrun, prawie 80 różnych lokalizacji, a także ponad 520 wolontariatów. Zostałem także współkoordynatorem mojej macierzystej lokalizacji – Edenbrook Country parkrun.

Można powiedzieć, że byłem już w całym parkrunowym świecie – odwiedziłem lokalizacje w Finlandii, Polsce, Karolinie Północnej, mam na koncie nawet parkrun w więzieniu. Uwielbiam w parkrun to, że spotkania są takie same, gdziekolwiek jesteś i niezależnie od kraju, w którym się znajdujesz. Zawsze możesz spodziewać się tej samej otwartej społeczności.

Zrobiłem nawet parkrun o kulach po operacji stopy!

Kiedy po raz pierwszy zacząłem biegać na parkrun, chodziło mi o tempo i najlepszy czas. Stopniowo zdałem sobie sprawę, że w parkrun chodzi bardziej o społeczność. To szansa, aby spotkać się z rodziną i przyjaciółmi i nawiązać kontakt z nowymi osobami.

parkrun przez lata wspierał mnie również w kwestii mojego zdrowia psychicznego.

Dla mnie sobota i niedziela to parkrun. Teraz czekam na parkrun numer 1000!

Nicki Clark

Jestem bardzo niechętna, jeśli chodzi o bieganie, za to bardzo entuzjastyczna, jeśli chodzi o  wolontariat – mam za sobą już ponad 860 wolontariatów w parkrun.

Społeczność parkrun to niesamowite, otwarte, wspierające i przyjazne miejsce. Wolontariat każdego tygodnia stawia mnie w samym sercu tej społeczności. Powód, dla którego warto wstać i spędzać czas na świeżym powietrzu, to świadomość, że tak wiele osób korzysta z czegoś, czego jestem częścią i to jest naprawdę satysfakcjonujące.

parkrun to ogromna część mojego życia, a wielu moich najbliższych przyjaciół to uczestnicy parkrun. Jeśli uda ci się przetrwać zimę, przeżyć mokre ubrania, zniszczone oznakowanie, zdrętwiałe palce i rozpadające się, rozmoczone tabliczki z harmonogramem wolontariuszy, a zespół wciąż się śmieje, to wiesz, że możesz wszystko!

Pełniłam większość ról wolontariuszy (oprócz wyznaczania tempa, tłumaczenia języka migowego, pomocy dla słabowidzących i prowadzenia roweru bezpieczeństwa) i trudno powiedzieć, która z nich jest moją ulubioną.

Lubię być koordynatorką spotkania, bo stawia mnie to w samym centrum wydarzeń (i może dlatego, że z natury jestem apodyktyczna!). Bardzo lubię pomiar czasu, ponieważ wymaga skupienia, a skanowanie kodów uczestnika wiąże się z tym, że ​​możesz porozmawiać z wieloma uczestnikami. Ubezpieczanie trasy jest również jedną z moich ulubionych funkcji, ponieważ to w zasadzie godzina krzyczenia na cały głos, podczas którego nikt nie będzie narzekał na hałas – to może być bardzo oczyszczające.

W Riddlesdown parkrun, mojej lokalizacji, harmonogram wolontariuszy jest zwykle pełen – zespół w Riddlesdown jest bardzo liczny i cudowny!

Dla mnie wolontariat to nie rezygnacja z biegu, to po prostu uczestnictwo w inny sposób – ułatwianie uczestnictwa innym i przyczynianie się do istnienia spotkań parkrun.

#loveparkrun