Wolontariat w parkrun

5 grudnia obchodzimy Światowy Dzień Wolontariusza, święto nas wszystkich.

 

Z tego miejsca chcielibyśmy podziękować Wam za wniesiony trud, swój czas oraz dzielenie się umiejętnościami, na które każdej soboty możemy liczyć.

 

Czym jest wolontariat?

 

Współczesna definicja pojęcia „wolontariatu” mówi, że jest to świadoma i dobrowolna praca na rzecz organizacji lub osób, wykraczająca poza więzi rodzinno — przyjacielskie. Praca bez wynagrodzenia materialnego dla organizacji pożytku publicznego. Brzmi bardzo poważnie i sztywno. Kto był, kiedykolwiek na parkrunie wie, że wolontariat na parkrun to świetna zabawa, miła atmosfera, radość, na której wspomnienie towarzyszy nam przynajmniej do środy.

 

Czego uczy nas wolontariat?

 

Wolontariat jest rodzajem autoterapii, wyzwalającej z egoizmu. W świecie gdzie ludzie postrzegani się poprzez pryzmat statusu materialnego, wiecznej gonitwy za pieniądzem, awansem, projektami, czas jest wartością reglamentowaną. Ludzie stają się nieszczęśliwi i przepełnieni pustką, bardzo osamotnieni. Wolontariat otwiera nas na współpracę z drugim człowiekiem, pomaga kształtować umiejętności społeczne potrzebne na co dzień. Uwrażliwia na potrzeby drugiego człowieka. Daje nam szansę być lepszym człowiekiem. Skutecznie wypełnia nas miłością, którą łatwiej się podzielić z innymi. Jeśli pewne umiejętności przećwiczymy na swoim własnym, znanym nam poligonie, staje się w końcu okazją do pracy nad sobą w przyjaznym otoczeniu. Skutkiem czego ułatwia nam funkcjonowanie w środowisku zupełnie obcych ludzi.

 

Jak to wygląda w świecie parkrun?

 

parkrun z założenia jest inicjatywą organizowaną przez uczestników dla uczestników. Każdej soboty około tysiąca osób z całej Polski bierze udział w spotkaniach jako wolontariusz. Co ciekawe w pierwszym roku działalności parkrun organizowało zaledwie 18 wolontariuszy. Przez 11 lat nasza inicjatywa ewoluowała, by jeszcze bardziej otworzyć się na pracę społeczną na rzecz naszych lokalnych środowisk z liczbą 5503 osób w 2022 roku. Na przestrzeni lat 14 605 różnych osób włączyło się w wolontariat!

 

 

………

 

parkrun otwarty jest dla każdego. By uczestniczyć w parkrun, nie trzeba pokonywać 5 km. Z powodzeniem można włączyć się w organizację cotygodniowych spotkań.

 

Nasi wolontariusze są w różnorodnym wieku.

 

Świadome uczestnictwo w parkrun rozpoczyna się już w wieku przedszkolnym. Najwięcej wolontariuszy mamy wśród młodzieży szkolnej pomiędzy 10 a 15 rokiem życia oraz w wieku powyżej 30 roku życia. Z każdym rokiem przybywa nam wolontariuszy po 50 roku życia. Ciekawie wygląda, to jeśli przyjrzymy się podziałowi wg płci. Otóż w wieku szkolnym w wolontariat bardziej zaangażowane są dziewczęta. Trend ten utrzymuje się do około 35 roku życia. Później proporcje się zmieniają. W grupie wolontariuszy między 40 a 70 rokiem życia panowie stanowią więcej niż 50%. Powyżej 70 roku życia już 70% to mężczyźni. Zapytacie, czy mamy limity wiekowe? Otóż nie! Nasi najstarsi wolontariusze mają 93 lata.

 

 

 

Pewnie jesteście ciekawi, jak uczestnictwo w charakterze wolontariusza wspominają nasi uczestnicy?

 

…uczestnictwo w wolontariacie jest dużą zmianą. Aby zrobić coś dla kogoś bezinteresownie, co kiedyś było rzadkością. Powróciłem do swojej pasji, jaką jest fotografowanie, często fotografuje nasze spotkania i powiem szczerze, że tak wdzięcznych modelek i modeli na próżno szukać gdzie indziej. Kiedyś te fotografie raczej były puste bez ludzi. Na parkrun w ramach wolontariatu foto naprawdę dużo się uczę, nabrałem śmiałości w stosunku do innych. Na spotkaniach jest pełno pozytywnych emocji, uśmiechu, kolorów, które można uwiecznić.

 

Spotkania parkrun pomogły mi sobie poradzić z samotnością. Miałem taki moment w życiu, że nie za bardzo wiedziałem, gdzie ja się odnajdę jako kolega, przyjaciel.

 

Poznałem naprawdę wielu znajomych, z którymi możemy porozmawiać przy kawie po parkrunie o bieganiu, planach, również o sprawach życiowych.

 

Rafał

 

Wolontariat to dla mnie to osobisty rozwój. Ciągłe (bo nie jest to i nie będzie jednorazowe, stałe) wychodzenie ze swoich słabości. Osobisty rozwój rozumiany na wielu płaszczyznach.

 

Agnieszka

 

Kiedy ostatnio wyszłam ze szpitala, nie miałam sił na cokolwiek. Chodzenie było dla mnie wyzwaniem. Nie wyobrażałam sobie, że mogę pokonać 5 km dystans. Tego dnia przy okazji Dnia Niepodległości byłam zapisana jako osoba Zamykająca Stawkę. Nie dawałam wiary, że ukończę parkrun. Ruszyłam tylko dlatego, że miał mi towarzyszyć dawno niewidziany kolega, również zapisany na Zamykanie Stawki. Kiedy ruszyliśmy, marsz był dla mnie za szybki. Poprosiłam, by zwolnił. Człapaliśmy tak powolutku, podglądając, jak wiewiórki ganiają się po parkowych drzewach. Kiedy kończyliśmy pierwsze okrążenie, wielu uczestników kończyło już trzecie. Na trzecim kółku dołączyła do nas ekipa zbierająca oznakowanie. Czas minął beztrosko i totalnie szybko. Wiem, że bez wsparcia nigdy nie pokonałabym tej trasy. Dobrze, gdy zamykających jest dwóch!

 

Kolejnej soboty byłam koordynatorem. Choć fizycznie wciąż dochodzę do zdrowia, uczestnictwo w parkrun pomaga mi odzyskać witalność i życiową energię. Relacje z innymi ludźmi są dla mnie remedium na jesienną apatię. Co wniósł w moje życie wolontariat w parkrun? To ciągła możliwość sprawdzania się w rozmaitych rolach i podnoszenie swoich umiejętności. Kiedyś byłam bardzo, bardzo nieśmiała, teraz przemowa do nieznanej mi grupy ludzi czy też rozmowa z nieznajomym to błahostka. Kiedy moim problemem był brak cierpliwości, uczestniczyłam w spotkaniach stowarzyszenia opiekującymi się dziećmi niepełnosprawnymi. Nabrałam spokoju ducha i uważności. Otworzyłam się na potrzeby innych. Teraz moje własne dzieci dbają o mój rozwój w tych płaszczyznach.

 

Wolontariat w parkrun to dobra energia, radość, zabawa, nowe znajomości i przyjaźnie a przede wszystkim miło spędzony czas.

 

Lena

 

 

Jakie role cieszą się największą popularnością?

 

Z perspektywy czasu najwięcej osób brało udział w charakterze osoby skanującej. Na drugim — koordynator spotkania. Zaraz za nim osoba mierząca czas, fotograf oraz zamykający stawkę. Są również niszowe funkcje jak koordynator parkingu. Kilkadziesiąt razy wolontariuszem był tłumacz języka migowego oraz przewodnik osoby niewidomej, co świadczy o tym, że osoby niepełnosprawne coraz chętniej uczestniczą w parkrunie.

 

Na parkrun możesz pochwalić się swoim talentem. Literackim — skrobnąć podsumowanie spotkania, bystre oko — udokumentować je pięknymi zdjęciami, organizatorskim — być koordynatorem spotkania, niewzruszonego niczym ducha — łapać wszystkie życiówki na mecie, a możesz po prostu rozstawić/złożyć czy przechować sprzęt, sprawdzić, czy na trasie nie ma przeszkód, które uniemożliwiałyby bieg/spacer, przygotować ciepły napój dla parkrunerów czy wreszcie dopingować innych uczestników i wskazywać im kierunek biegu.

 

 

Dla każdego znajdzie się funkcja szyta na miarę!

 

Rolę wolontariusza możecie wykonywać ze swoimi przyjaciółmi (bez wątpienia nawiążecie również nowe znajomości). Szczególnie przyjemnym widokiem są wielopokoleniowe rodziny, których członkowie angażują się w pomoc wolontariacką ramię w ramię.

 

Jeśli nie jesteście pewni, która z ról będzie najbardziej odpowiednia, to nie musicie się o to martwić – informacje na ten temat znajdują się na naszym blogu. Do swojego lokalnego zespołu wolontariuszy możecie dołączyć po zgłoszeniu mailem, w mediach społecznościowych lub po prostu przyjść w sobotę na parkrun.

 

Pomoc w charakterze wolontariusza zasługuje na uznanie, dlatego też podejmowanie się roli wolontariusza jest sposobem na otrzymanie koszulki milowej – nieważne, z jakiego powodu chcecie do nas dołączyć – chcemy Was zobaczyć w kamizelkach!

 

Zapewne każdy wolontariusz zgodzi się, że najlepszą nagrodą za jego wysiłek jest uśmiech drugiego uczestnika parkrun. To tylko utwierdza nas w przekonaniu, że nasza praca, zaangażowanie i serce wkładane w działalność na rzecz lokalnych społeczności uczestników mają sens i że warto je kontynuować.