parkrun dodaje energii

Przesilenie wiosenne to trudny moment w życiu każdego człowieka, kiedy nie zawsze czujemy się na 100 procent. Ba, czasami nawet na 50 jest trudno. W Wielkiej Brytanii parkrun jest przepisywany przez Służbę Zdrowia na receptę. Na problemy z monotonią życia, osłabienie, brak formy, gdy cierpisz na deficyt przyjaznych ludzi w swoim otoczeniu, nie masz energii lub po prostu nie masz z kim porozmawiać, parkrun jest idealny.

 

Dziś zapraszam Was do poznania historii naszej uczestniczki z parkrun Gdańsk Południe, Magdaleny Jaszewskiej, która zadebiutowała 7 lat temu i od tej pory nie wyobraża sobie soboty bez parkrun.

 

Jej pierwszy parkrun miał miejsce 30.01.2016 roku w Gdyni. Jesteście ciekawi, jak było?

Do przyjścia na parkrun zainspirowali mnie znajomi. Piękna pogoda jak na styczeń, sportowo biegłam zachowawczo, choć lubię sprawdzać się co któryś tydzień, na co mnie stać. Na mecie czułam radość z całego przedsięwzięcia. Atmosfera i niesamowity rodzinny klimat uzależnił mnie od pierwszego spotkania. To powoduje, że zupełnie inaczej (pozytywnie) nastrajam się na cały dzień! Dodatkowo jest to regularna możliwość sprawdzenia swojej sportowej formy.

 

 

Co sprawiło Ci największą przyjemność?

Otwartość ludzi.

 

Jak Twoi najbliżsi reagują na udział w parkrun?

Najbliżsi — cieszą się, kibicują i podziwiają zaangażowanie i mojego ducha sportu. Byli też znajomi, którzy nie rozumieli i obrażali się, że sobota i parkrun jest dla mnie nadrzędnym planem dnia. To dla mnie czas „wietrzenia głowy” po całym tygodniu obciążeń, a to jest kluczowe do zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Dlatego też zaczęłam wybierać priorytety i ludzi, którzy mnie wspierają i niosą w górę, a nie ściągają w dół.

 

 

 

 

 

Jak trzeba się przygotować do parkrun?

Nastawić budzik i zjeść śniadanie. Inne przygotowania wg mnie nie są istotne. Wystarczy dotrzeć na linię startu. parkrun to nic trudnego.

 

Co zmieniło się w Twoim życiu od czasu, kiedy rozpoczęłaś swoją parkrunową przygodę?

Jestem odważniejsza w nawiązywaniu nowych relacji oraz zwiększyła się moja wrażliwość na tak mocno zróżnicowane historie uczestników. Często nie wiemy, kto biegnie/idzie obok nas lub przekracza metę jako ostatni, a okazuje się, że ta osoba zasługuje na złoty medal.

 

Co Ci się podoba najbardziej na parkrun?

Rodzinna atmosfera, możliwość sprawdzenia swojej formy lub po prostu spokojne przemierzenie dystansu. Różnorodność tras i lokalizacji w Polsce i na świecie.

 

Najbardziej zapamiętany / ulubiony moment podczas parkrun?

Mój parkrun nr 50 i przygotowanie się do życiówki 20:46 min oraz parkrun nr 100 – życiówka w formie marszu Nordic Walking w 30 tygodniu ciąży 38:09 min.

 

 

 

 

 

Jak zachęciłabyś innych do udziału w naszych spotkaniach?

Jeśli ktoś czuje monotonię swojego tygodnia, życie leci mu tydzień po tygodniu, to sobotnie spotkania w ramach parkrun NAPRAWDĘ zmienią nastawienie. Co więcej, jeśli ktoś chce zacząć żyć aktywniej, to zachęcam do spotkań — można biec, iść, truchtać i nigdy nie będzie się ostatnim (ostatni jest zamykający stawkę). Nie ma się czego wstydzić!

parkrun to ogromna przyjemność spotkania ludzi. Perfekcyjnie rozpoczęta sobota z energią na cały kolejny tydzień. Za to jestem wdzięczna!

Przez ostatnie 7 lat 102 przekroczyłam metę parkrun. Odwiedziłam kolejne lokalizacje: Kraków, Zamek w Malborku i Gdańsk-Południe — gdzie osiadłam na stałe. Robiłam kolejne życiówki, poznawałam kolejnych ludzi i zabiegałam kilkaset milimetrów bieżnika.

To był DOBRY CZAS, dziękuję!

 

Lena Adamusiak