Asperger: moja supermoc

Matthew Akpan dzięki swojej supermocy, jaką jest zespół Aspergera, stał się cenionym uczestnikiem parkrun i ukończył kilka wspaniałych wyzwań dla organizacji charytatywnych ku pamięci swojego ojca.

 

Biegam od 13 roku życia, kiedy to zacząłem w moim klubie biegowym w 2002 roku. Od mojego pierwszego parkrun w 2008 roku, ukończyłem ponad 330 biegów w ramach lokalnego parkrun.

 

Zawsze byłem chętny, by robić postępy i moje czasy na parkrun odzwierciedlały mój wysiłek, który wkładałem w trening, ale to atmosfera i ludzie, którzy uczestniczą w parkrun każdego tygodnia sprawiają, że spotkania są dla mnie tak wspaniałe.

 

Uwielbiam to, że mogę spotkać podobnie myślących ludzi, których być może nigdy nie poznałbym w inny sposób i którzy zachęcali i pomagali mi w osiąganiu moich celów.

 

W 2008 roku, kiedy studiowałem na uniwersytecie, poczułem, że mój zespół Aspergera zaczyna się nasilać. Dwa razy oblałem egzamin i naprawdę czułem, że coś mnie spowalnia.

 

Podzieliłem się z moją rodziną informacją, że mogę mieć Aspergera, a moja mama pomogła mi zbadać ten temat. Syndrom Aspergera może powodować upośledzenie umiejętności językowych i komunikacyjnych, jak również powtarzające się lub ograniczające myśli i zachowanie.

 

W 2013 roku zdiagnozowano u mnie zespół Aspergera, a po złożeniu prośby o wsparcie, udało mi się kontynuować naukę na innym uniwersytecie. Ostatecznie w 2015 roku ukończyłem studia na kierunku Sport, Rekreacja i Kultura.

 

Odkryłem, że posiadanie diagnozy Aspergera dało mi większy wgląd w to, kim jestem, co chcę osiągnąć dla siebie i jak mogę pomóc innym ludziom w osiągnięciu ich celów.

 

Interakcje społeczne były częścią choroby, która najbardziej mnie dotknęła, szczególnie kiedy przekroczyłem 20 lat. Po osiągnięciu 30-tki zacząłem być bardziej otwarty i częściej spotykać się z ludźmi.

 

Syndrom Aspergera nie jest szeroko rozumiany – widzę świat inaczej i robię rzeczy inaczej. Uważam, że codziennie edukuję ludzi na ten temat, wyjaśniając sposób, w jaki robię rzeczy i dlaczego tak jest.

 

Podczas lockdownu w trakcie pandemii, zacząłem rozumieć ważną stronę parkrun – wolontariat. W tym okresie bardziej niż kiedykolwiek zależało mi na tym, aby utrzymać swoją sprawność fizyczną i być gotowym do parkrun, kiedy spotkania będą mogły zostać wznowione.

 

Zastanawiałem się również nad tym, jak mógłbym pomóc innym uczestnikom parkrun, wykorzystując swoje doświadczenie biegowe, które zdobyłem przez lata. Starałem się pomóc innym utrzymać zainteresowanie i motywację do pozostania aktywnym i zdrowym.

 

Kiedy mój lokalny parkrun był w stanie wznowić działalność w lipcu 2021 roku, zgłosiłem się na wolontariat po raz pierwszy. Od tego czasu byłem wolontariuszem jeszcze wiele razy i tak bardzo mi się to spodobało, że byłem również wolontariuszem podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów w 2022 roku w Birmingham, gdzie pomagałem przy wręczaniu medali, oraz podczas dwóch ostatnich maratonów w Manchesterze.

 

 

 

Uważam, że zespół Aspergera jest moją supermocą. Dzięki niej udało mi się zrealizować dwa wyzwania związane z rekordem Guinnessa!

 

Pierwszy z nich był poświęcony pamięci mojego ojca, który niestety odszedł w 2021 roku. Mój ojciec i ja byliśmy zapalonymi fanami wrestlingu i często oglądaliśmy go razem w telewizji.

 

Postanowiłem podjąć próbę ustanowienia Rekordu Guinnessa dla najszybszego mężczyzny przebranego za zapaśnika podczas maratonu w Yorkshire w październiku 2021 roku, a także zebrać pieniądze na organizację charytatywną. Poczucie osiągnięcia i pamięci mojego ojca w połączeniu z ulgą, gdy przekroczyłem linię mety, było ogromne. To mogło być najtrudniejsze fizyczne wyzwanie, jakie kiedykolwiek zrobiłem.

 

 

Następnie osiągnąłem mój drugi rekord Guinnessa w maju 2022 roku dla najszybszego uczestnika półmaratonu ubranego jak John Cena. To było podczas Leeds Half Marathon, gdzie zbierałem środki na organizację charytatywną dla dzieci.

 

Widziałem wiele lokalnych relacji prasowych, dostałem nawet wiadomość od Johna Ceny, samego wielkiego człowieka, który pogratulował mi moich wyników i podziękował za zbieranie pieniędzy dla organizacji charytatywnych.

 

 

 

 

Udało mi się wykorzystać moją supermoc, aby osiągnąć kilka ambitnych celów i pokonać przeszkody, jednocześnie podnosząc świadomość na temat Syndromu Aspergera.

 

Moim kolejnym celem jest zorganizowanie junior parkrun w lokalnym parku, aby promować parkrun wśród lokalnej społeczności. Byłoby to ogromne osiągnięcie, gdybym mógł pomóc w rozpoczęciu tego wydarzenia.

 

parkrun jest wspaniałą inicjatywą, która jest przyjazna i otwarta na wszystkich, przez co nieustannie przyciąga coraz więcej osób. Polecam każdemu, aby spróbował, niezależnie od tego, czy chcesz chodzić, truchtać, biegać czy być wolontariuszem, poczujesz tę radość!

 

 

Matthew Akpan

 

#loveparkrun